بالاخره چه کسانی بیشترند؟

89/7/28:: 2:28 صبح فضل الله نژاد دیدگاه

همه یادشان هست که بلوای سال 88، به خاطر ادعای «بیشتر» بودنِ طرف‏داران نامزد‏های انتخابات ایجاد شد.

در آن زمان، دعوا بر سر این نبود که مخالف در کشور وجود دارد یا نه. اما به کمک بی تدبیری صدا و سیما و عده‏ای از مسئولین، آشوب‏گران موفق شدند تلاش خود برای اِبراز وجود و اثبات بودنِ خود را، تبدیل به ادعای بیشتر بودن و بلکه بی‏شُمار بودن کُنند!

حالا، بعد از یک سال و اندی گذشتِ زمان و آن همه خسارت‏های مادی و معنوی و کُشته‏ها، انگار نه انگار که از ابتدا دعوا بر سرِ چه بوده است. کسانی که آن‏روز‏ها دائما در حال شمارشِ آدم‏ها و اندازه‏گیری خیابان‏ها بودند، امروز، بلکه از 9 دی سال گذشته، هیچ به رویشان نمی‏آورند که چه ادعایی کرده بودند و حال که نشانه های باطل بودن آن ادعا از همه جا می‏درخشد، چرا سکوت پیشه کرده‏اند.

سایت‏های خبری رنگارنگ و وبلاگ‏های پُر سر و صدایی که ادعای شفافیت و اطلاع رسانی صادقانه و دقیق و بی‏طرفانه‏شان گوشِ فلک را کَر کرده بود، امروز درباره‏ی چند میلیون انسانِ ایرانی اهل قُم، هیچ نگفتند تا نشان دهند که از ابتدا هم دغدغه‏شان، این مردم نبوده‏اند. همچنان‏که درباره‏ی آن صد‏ها هزار مردمِ اردبیل خفقان گرفته بودند، همانند ده‏ها بار قبل در عاشورا و 22 بهمن و روز قدس و ....

البته این بی‏توجهیِ جماعتِ سبز، تنها درباره‏ی مردمِ ایران نیست. اگر حافظه‏تان یاری نمی‏کند، یا به این مسئله دقت نکرده‏اید، کمی به بایگانی خبر‏ها مراجعه کنید تا ببینید در زمان اعلامِ  کُدام دستاورد علمی یا صنعتی کشور، از ماهواره‏ی اُمید گرفته تا افتتاح نیروگاه بوشهر، ذرّه‏ای خوشحالی و شعف از اینان دیده شده است. بلکه بر عکس، یا  ایراد‏گیری و بهانه‏تراشی کرده‏اند و اگر نشده، به تمسخر و تحقیر پرداخته‏اند.

از این‏حاست که معنی خودی و ناخودی فهمیده‏ می‏شود. راستی کسی که نه مردمِ این کشور برایش اهمیت دارند و نه آبرو و پیشرفت و موفقیت آن، و از آن‏سو هر چیزی از بیگانگان او را به وجد می‏آورد، چگونه خود را ایرانی می‏نامد؟

در این بین، افسوس باید خورد برای عده‏ای که خود را دین‏دار می‏دانند و حتی در سلک روحانیت هستند، یا یادگاری از خانواده‏های شهیدانند، که چگونه با ننگِ همراهی و هم‏آوایی با دشمنانِ دینشان و قاتلان پدرانشان کنار می‏آیند؟!

کلمات کلیدی: